Fizjoterapia blizn

Blizna to zmiana skórna powstająca w miejscu uszkodzenia skóry, zbudowana jest z tkanki łącznej włóknistej.

I choć proces jej powstania jest zupełnie naturalny i fizjologiczny (w końcu pomaga zamknąć ranę i zapobiega rozchodzeniu się jej brzegów) to różni się ona od zdrowej skóry nie tylko wyglądem, ale przede wszystkim funkcjonalnością - nowa struktura, której głównym budulcem jest kolagen, z czasem wbudowuje się między zdrowe tkanki tj. mięśnie, powięzi czy ścięgna i uciska struktury położone najbliżej, znacznie zaburzając ich funkcjonalność i wywołując szereg dolegliwości:

• zaburzenie czucia, propriocepcji,
•  ograniczenie ruchomości,
•  przykurcze mięśni,
•  przyjmowanie nieprawidłowej postawy ciała, 
•  ból.

Kompleksowa rehabilitacja blizn może zminimalizować ryzyko wystąpienia uciążliwych skutków ich powstania.

Najczęściej leczone blizny to te po:

•  zabiegach chirurgicznych, 
•  złamaniach otwartych,
•  poważnych urazach, 
•  rozległych oparzeniach.

Pracę z blizną warto zacząć jak najszybciej, jednak nie wcześniej niż po ok. 3 tygodniach od jej powstania, czyli wtedy, gdy rana całkowicie się wygoi.

Polega ona na wykorzystaniu zabiegów fizykalnych (laseroterapii, magnetoterapii, jonoforezy i ultradźwięków), mobilizacji blizny poprzez terapię manualną i masaże oraz kinesiotapingu. 

Zabiegi te mają na celu zwiększenie ruchomości i elastyczności tkanki, zmniejszenie bólu, poprawę ukrwienia, a także redukcję zrostów.